الهه ی زندگی 2

یا غایة الآمال العارفین

سارا - الهه ...الهه جان ، الهه یه لحظه صبر کن

الهه نگاهی به پشت سرش انداخت ، سارا بود ، بهترین دوستش ...کسی که از اول ابتدایی باهاش بود ، سر یه میز، سر یه کلاس ...، کسی که بهترین لحظاتش رو با اون گذرونده  بود...

الهه - چی شده ...اینطوری صدام می زنی؟!!!

سارا- امروز میای دیگه ؟

- حوصله ندارم جون من گیر نده ، فردا امتحان داریم 

سارا- چرا امروز میای ، خودمون هم می رسونیمت که دیرت نشه 

- بحث دیر شدن نیست ، حوصله ندارم 

سارا - مثل این دیونه ها شدی از بس تو خونه موندی ، ساعت چهار سر خیابونتون باش ...خب؟ من دیگه داره دیرم می شه ( چند قدم عقب عقب رفت  و گفت:) یادت نره ها !!! لباس خوشگل بپوش ....فعلا دوستم

الهه زیر لبی خندید و با خودش گفت : چقدر دلش خوشه 

                                                            ******************************************

نگاهی به ساعت انداخت ، نزدیکای 4 بود ، با بی حوصلگی جلوی آینه رفت و نگاهی به صورتش انداخت ...صورت زیبای الهه حوصله ی لبخند زدن هم نداشت ...از روی میز آرایش کرم  رو برداشت تا بلکه صورت وارفته اش رو مرمت کنه . دوباره نگاهی به آینه انداخت ...آره بهتر شد ، صورت الهه معصومیت یه دختر 16 سال رو داشت ...نمکی و زیبا با چشمانی مشکی و درشت 

از بین شال ها یه شال صورتی رنگ رو انتخاب کرد و سرش کرد ، دوباره به آینه خیره شد ...آهی کشید ، خودش هم نمی دونست این آه به خاطر چیه!!! در صورتی که باید خوشحال باشه . از اتاقش بیرون اومد ، مادر رو کاناپه نشسته بود تا الهه رو دید گفت؟ کجا مامان ؟

الهه - می رم بیرون با سارا قرارا دارم 

مادر - زودی برگردیا ! امروز بابات رو میارن !!!

الهه - چشم 

از روی چوب لباسی چادرش رو برداشت و کفش های مهمونی پاش کرد و از پله ها پائین رفت ... تا سر خیابون پنج دقیقه ای پیاده روی می شد ، فقط به این فکر می کرد که قراراه پدرش امشب خونه باشه ، بعد از دوهفته پدرش رو میارن ، هر وقت از آسایشگاه روانی می آوردنش تا چند روزی آروم بود ، حتی برای احتیاجاتش هم حرف نمی زد ....انقدر بهش مرفین  و مسکن تزریق می کردن زیر چشاش کبود می شد ...به پدرش فکر می کرد که این دوهفته رو چی کشیده به ساعتش نگاهی انداخت دو سه دقیقه ای از قرارش گذشته بود  

 انقدر غرق در افکارش بود که متوجه نشد کی به سر خیابون شلوغ و پر سر و صدا رسیده ...به اون طرف خیابون نگاهی انداخت سارا رو دید که در کنار آقای قد بلند ایستاده ، با خودش  گفت :یعنی  این کاوه است ؟

کاوه کسی بود که تازه با سارا آشنا شده بود ...انقدر سارا ازش تعریف کرده بود که در تناقض  اشتیاق دیدن یا ندیدن کاوه سر در گم بود ...دیدن برای تعریف های سارا و ندیدن برای کسی که مغایر عقاید خودشه

به سمت دوستش رفت و سلام داد

سارا- سلام عزیزم ، خیلی خوشحالم کردی اومدی!

 کاوه - سلام الهه خانم

الهه نگاه معنا داری به کاوه کرد ، به ظاهر پسر خوبی بود ، پوستی سفید با موهای  قهوه ای ، چشمای توسی رنگ و حالت کشیده ی بینی اش جذابیت خاصی رو  به صورتش داده بود ، سارا با اون قد بلندش از کاوه کوتاه تر بود ، ناخودآگاه لبخندی به لبای الهه نشست : سلام حالتون خوبه؟ 

کاوه- ممنون ، تعریف شما رو از سارا خیلی شنیدم ، بد جور مشتاق بودم که ببینمتون 

از لفظ قلم حرف زدن کاوه خوشش اومد : ممنون سارا جون لطف داره

 سارا-  بریم دیگه دیر می شه

کاوه به سمت ماشینش که کنار خیابون پارک کرده بود رفت و سارا هم دست الهه رو گرفت و با خودش کشوند طرف ماشین

الهه مضطرب شده بود این اولین باری بود که سوار ماشین یه غریبه می شد ...بسم الله گفت و سوار زانتیا سفید رنگ کاوه شد 

سارا جلو نشست و الهه عقب ، تمام راه رو سارا حرف زد  و الهه و کاوه سکوت رو ترجیح دادن ...بعد از نیم ساعت به محل مهمونی رسیدن ، سارا سرش رو برگردوند و به الهه گفت : خوب دیگه رسیدیدم ...الان باید پیاده شیم ...می گم ...می گم بهتر نیست چادرت رو برداری ؟!!!

الهه با ناراحتی گفت : قرارمون این نبود  سارا 

سارا- می دونم ، منو ببخش ، اگه بهت می گفتم که نمی یومدی

الهه نمی دونست چیکار کنه ، کمی تعلل کرد ، چشمش به کاوه افتاد که از آینه بهش نگاه می کرد ...از خجالت قرمز شد 

سارا پیاده شد و در عقب رو باز کرد : الهه جونم منو ببخش !!! همین یه باره خواهش می کنم ...نمی شه که با چادر بر ی اون تو ...اگه با چادر بری که بیشتر تابلو می شی !!! ( از خودشیرینی الهه رو بوسید  و گفت :) به خاطر دوستیمون!!! خواهش می کنم

الهه قاطی کرده بود ، از طرفی نگاه سنگین کاوه نمی تونست تحمل کنه از طرفی هم صدای سارا رفته رو مغزش که مدام خواهش و التماس می کرد 

کفت : باشه بابا انقدر عجز و ناله نکن 

دستش رو به سمت کش چادر برد و اون جمع کرد و داخل کیفش گذاشت ، بغض تمام وجودش رو گرفته بود ...فکر نمی کرد روزی با مهم ترین چیز زندگیش این کارو کنه .

کاوه که متوجهی ناراحتی الهه شده بود با چشم غره ای به سارا اعتراضش رو نشون داد و از ماشین پیاده شد و به طرف خونه رفت  و زنگ رو زد ، از پله ها که بالا می رفتند صدای آهنگ و موزیک ساختمون رو تکون می داد 

پی نوشت: ادامه دارد و گذاشتن ادامه ی داستان بسته به کامنت و لایک شما عزیزان داره